กระมัง ๑ หมายถึง ว. คําแสดงความไม่แน่ใจ, คําแสดงความคาดคะเน, (ใช้ไว้ท้ายประโยค) เช่น เป็นเช่นนี้กระมัง, ในบทกลอนใช้ว่ากระหมั่ง ก็มี.
น. ชื่อปลาน้ำจืดชนิด Puntioplites proctozysron ในวงศ์Cyprinidae รูปร่างคล้ายปลาตะเพียน มีกระดูกครีบก้นแข็งแรงและเป็นหยัก ครีบหลังมีขนาดใหญ่ พื้นลําตัวเป็นสีขาว, เหลี่ยม ก็เรียก.
ดู กระโห้.
ก. แสดงอาการซ่อนอายลับ ๆ ล่อ ๆ, มิดเมี้ยน ก็ว่า.
(โบ) ว. สูงค้าฟ้า, สูงเด่น, เช่น กายาศีรษะพลัดพราย หัวขาดเด็ดตาย จรลู่กระมึนเหมือนเขา. (เสือโค, บางฉบับเป็นตระหมื้น), ตระมึน ก็ใช้, โดยมากเป็น ทะมื่น.
น. บัว, กมุท ก็ว่า. (แผลงมาจาก กุมุท).
น. ชื่อปลากระบอกขนาดเล็ก. (ดู กระบอก ๒).
ใช้เข้าคู่กับคํา กระมิด เป็น กระมิดกระเมี้ยน.